مفهوم قلمروهای مقیاس در مطالعات مدل‌سازی زیستگاه گونه‌‌های حیات وحش با تکیه بر مفاهیم سیمای سرزمین

جمع‌‌آوری و تفسیر داده‌های بوم‌شناختی به میزان زیادی تابع مقیاس است. تا به امروز مطالعات بوم‌شناختی بسیاری در مورد مقیاس‌های چندگانه انجام شده که تمرکز این مطالعات روی مدل‌سازی زیستگاه گونه‌های حیات وحش است. هنگامی که مقیاس در بوم‌شناسی یا بوم‌شناسی سیمای سرزمین مطرح می‌شود و به چندین سطح از مقیاس فضایی محدود می‌‌شود باید توجه داشت که تشخیص قلمروهای مقیاس (Domains of scale) در تفسیر و طراحی مدل‌های پیش بینی‌کننده نقش اساسی دارند. در این مطالعه به‌‌منظور تعیین قلمروهای مقیاس 5 گام اصلی طی شد که عبارتند از 1) تهیه نقشه لکه‌های پوشش گیاهی، 2) تهیه نقشه شاخص‌های سیمای سرزمین، 3) تعیین مقیاس مشاهده‌ای و اندازه پلات، 4) توزیع پلات‌های نمونه برداری در سطح منطقه و 5) تعیین قلمروهای مقیاس در سطح منطقه مورد مطالعه. در این مطالعه 7 شاخص سیمای سرزمین در 15 مقیاس مشاهده‌ای بررسی و نتایج حاصل نشان داد از بین 7 شاخصی که مورد آزمون قرار گرفتند تنها 1 شاخص (محیط لکه) دارای یک قلمرو مقیاس بود و  شاخص‌‌های دیگر دارای حداقل 3 تا حداکثر 7 قلمرو  از مقیاس بودند. در بحث مدل‌سازی زیستگاه یا به‌صورت کلی انتخاب زیستگاه گونه‌های حیات وحش همواره مقیاس از موارد مهم و تاثیر گذار بر نتایج است و به عنوان سنگ بنایی برای مطالعات مدل‌سازی زیستگاه است. بنابراین، پیشنهاد می‌گردد در این‌گونه مطالعات قلمروهای مقیاس در محدوده مورد مطالعه تعیین شود و به‌‌منظور تعیین این قلمروها می‌‌بایست ابتدا شاخص‌‌های سیمای سرزمین را که در انتخاب زیستگاه گونه مورد نظر مهم هستند انتخاب شده و برای تعیین قلمروهای مقیاس از آنها استفاده شود.